دهکده ی تاریک

منو سیاهی شب

در هجوم انبوه تاریکی

در مسیری پر از ستاره های خاموش

در دل بیکران تنهایی ،قدمزنان

-همچو برگ خشکیده در پاییز  که دارد راه سرد خویش را در پیش _

رهنورد کوچه ی تنهایی ام

هوا سرد است اینجا

دیده هارا مه گرفته

از سیاهی ره در پیش رو دست بر دیوار می سایم

 باد پاییزی

همچو مستان خراب الود

می تکاند برگها را از میان شاخه ها

غار غار زاغهای شوم

همنوا با ناله ی غمگین باد

می نوازد بد نوایی غم فزا

 سینه ام تنگ است اینجا

درد همزاد من است

 کن نظاره که چه ساده

 دودمان عشق بر باد است

ندارد هیچ رنگی عشق اینجا

(عبدالرضا حنضلی زاده)