عاشقان حسین(ع)

عزاداری حسینی ؛از سودای عشق تا غوغای عقل

بشر در دوره های مختلف زندگی خود با تحولات گوناگونی در حوزه مذهب وفرهنگ مواجه بود ودوره های فراز وفرود و تحولات اساسی را پشت سر گذاراند. ظهور پیلمبران الهی در میان اقوام مختلف موجب پایه ریزی تمدنهای بزرگ در بین ملل گوناگون شد که ریشه واساس زندگی فرهنگی آن ملتها را در دوره های بعدی طراحی نمود.(برای مطالعه ی ما بقی سخن به ادامه مطلب بروید)

ادامه مطلب...

دور عاشقان آمد...

عاشورا،سقای تشنه کامان عزت بود ، با مشکی پر از اشک، بر دوش آزادگی...
و....کربلا،<تکیه>گاه سینه زنان حق و <حسینیه ی>ذاکران عدل بود
روز عاشورا،امام حسین پشت خیمه های شهادت،خندقی کند تا امویان نتوانند
به حریم امامت نزدیک شوند.آن روز ...تیری  که از کمان حرمله رها شد،نازکترین
 حنجره ی تاریخ را درید و تیری که از پشت  دیوار کمین فرود آمد،علم دستهای عباس را قلم کرد و
اشک مشک را جاری ساخت.
آن روز...<حبیب> محبوب دلها شد،<زهیر> چون زهره ای درخشید
و جان <جون> فدای اما گشت.سهمی از شهد شهادت قسمت قاسم شدو
کام تشنه ی شبه پیغمبر از ست جدش سیراب گشت.
در کوفه ی بی وفایی، کمی ان سوتر از فرات بیداری،نان حسین علیه السلام خودن
و زاد یزید بردند،سبب شد که کسانی نمک گیر ال امیه شوند  و بر صاحبان اصلی ولایت
تهمت خروج زدند و صاحب خانه را خارجی گفتند.خون جاری در رگهای دین را هدر دانستند
و <شریح > ها به مباح بودن خون حسین فتوا دادند. و کنار خانه ی خائنانه ی
یزید <هل من مزید>گویان نعش حریت را زیر سم اسبهای قدرت وریاست
لگد کوب کردند
ولی ما....
از روزی در نهر جانمان فرات  سوز و علقمه ی عطش جاری شد
از شبی که در پیاله ی دلمان شراب گوارای ولایت ریختند،از وقتی که
حسین ابن علی در <دسته ی>دینداران<شور>انداخت و شریعت را با شریعه جاری ساخت
آری...از آن روز
دلمان یک حسینه ی پر شور  استو خانه هایمان  تل زینبیه و در هر چشمی یک فرات ماتم و دجله ی درد جاری است.
در حسینیه دلمان ،مرغهای محبت سینه می زنند و اشکهای یتیم در خرابه ی چشم بیقراری می کنند.
سینه ی ما تکیه ای قدیمی است ،سیاهپوش با کتیبه های درد و داغ،درب آن با کلیدیاحسین بازمیشود
و زمین آن با اشک و مزگان جارو می شود..ما دلهای شکسته ی خود را وقف ابا عبدالله کرده ایم
 و اشک خود را نذر کربلا و این وقفنامه به امضاءحسین رسیده است.این است که زیارت ،ترجیع بند ایام  سال ماست
و ذولجناح سوگواری ،<الظلیمه الظلیمه>گویان فاصله ی قتلگاه تا خیمه گاه را در موج اشک شنا میکند.
زمان دریای خون است و...زمین ،زبان حال و آینده را به گریه ترجمه می کند.
صبح ها وقتی سفره ی دعا و عزا گشوده میشود، دل و روحمان گرسنه ی عاطفه و تشنه ی عشق می شود.
ابتدا چند مشت آب بیداری به صورت جان میزنیم تا خواب غفلت را بشکنیم. زیارتنامه را که می بینیم،چشم مان آب می افتد
و....السلام علیک را که میشنویم،بوی خوش کربلا به مشام مان می رسد.توده های بغض ،در گلویمان  متراکم میگردد.
 و هوای دلمان ابری میشود و آسمان دلمان بارانی.
سر سفره ی ذکر مصیبت،قندان دهانمان پر از حبه ی قند <یا حسین> می کنیم و نمکدان چشم مان دانه دانه اشک
بر صورتمان می پاشد. به دهان که میرسد قند و نمک  در کاممان می آمیزد و این محلول شور و شیرین
 درمان عشق ماست،و نمک گیر سفره ی  حسین میشویم.
آنگه جرعه جرعه زیارت عاشورا می نوشیم و سر سفره ی توسل  <ولایت > را لقمه لقمه در دهان کودکانمان میگذاریم.
 غذای ما از عطای حسین است.الحمد لله..... در این خشک سالی دل و قحطی عشق ،نم نم باران اشک
غنیمتی است که رواق  آیینه کاری  شده ی چشممان را شستوشو میدهد.
 خدایا ما را به چشمه ی کربلا و نهر علقمه تشنه تر کن و معمار اشک را بر آبادی دلمان بفرست.
امروز بر سر در دلهایمان  پرچمی نصب شده که نوشته <السلام علیک یا ابا عبدالله الحسن(.
(جواد محدثی)

بغض بی تمام تو......

سنگین سنگین
به بغض
نشسته ای
 و دلتنگی هایت را
بی هیچ شکوه
به تحمل
درد ریشه دار تر از آن
که در حضور پنجره ها
ببارد
صبر بر شانه های ستبر سرگذشت
و تو
او را
به گستره ابدیت
در خویش فشردی
و تو
بی هیچ پروا
چون کوه استوار
در خون نشسته ای
پلک بر هم گذار! وباز کن
زمین 
در بغض نا تمام تو......غرق
خواهد شد

(فریبا جاودان)

آب

حکومت واحد

                                ( نظرات دانشمندان در باره ی حکومت واحد جهانی)

-البرت انیشتن دانشمند و ریاضی دان:

ملل جهان از هر نژاد و رنگی که باشند  می توانند و باید زیر یک پرچم واحد در صلح  و برابری  و برادری زندگی کنند،حکومت های متعدد خواه ، به نابودی بشریت منجر  خواهد شد

-برتراند راسل دانشمند مشهور انگلیسی:

 اکنون از لحاظ فنی ،  مشکل بزرگی در راه یک امپراطوری  وسیع جهانی وجود ندارد  و چون اثرات تخریبی  جنگ اکنون بیش از قرنها گذشته است  ،حتما باید  حکومت واحدی را قبول کنیم  یا اینکه به عهد/بر بریت / برگردیم  و یا به نابودی نژاد انسانی راضی شویم

مادام که یک حکومت جهانی وجود ندارد  رقابت برای  کسب قدرت  بین کشور های مختلف  وجود دارد  و چون ازدیاد جمعیت ،خطر گرسنگی را به بار می آورد ، قدرت علمی تنها راه جلوگیری  از گرسنگی است .

 -کانت  فیلسوف مشهور آلمانی:

ایجاد نظم ، منوط به  وضع  یک قانون جهانی است . این همان است که مذاهب آن را خواسته اند  و این همان است که پیامبران از دورانی بس کهن  برای تحقق بخشیدن  به آن به پای خواسته اند  و خروش بر آورده اند  و بدین گونه خواسته اند  تا روشنگر تاریکی ها باشند.

-پروفسور  آرنولد  توین پی متفکر انگلیسی:

 تنها راه حفظ صلح و نجات جهانی نسل بشر، تشکیل یک حکومت جهانی   و جلوگیری از گسترش سلاح اتمی است

-پروسکا(مبلغ مذهب مسیحیت در امریکا)

در انجیل برای ظهور مصلح جهانی  علائمی ذکر شده است  از جمله وقوع زلزله ها ،سیلها ،جنگها،قحطی،خشکسالی  که تمام این عوامل و علائم  محقق شده اند ،آن روز بسیار نزدیک است

-خا خام وسیروئل دیوید وایس:

کسانی که به کتاب تورات معتقدند، می دانند که وجود  اسرائیل  کاملا غیر مذهب یهود است  و تورات تصریح میکند  یهودیان تا ظهور  ناجی  خود نمی توانند از دولت بر خوردار شوند

مسیحیت، صهیونیست

نوشته ی زیر حاصل میز گردی است که شبکه ی تلویزیونی المنار  وابسته به حزب الله لبنان ،در برنامه  ی <الکلمه ی الطیبه > اقدام به بر گزاری آن نموده است ، موضوع این بر نامه مهدویت  و معتقدات جریان  مسیحیت  صهیونیستی بوده است که تقدیم علاقه مندان  می گردد./برای مطالعه ی این مطلب به ادامه مطلب بروید/

ادامه مطلب...

هولوکاست فلسطینیان

قصیده ی معاد

کتاب نفس خود را بخوان

یک نفر عالم وار دهی شد  و اهل ده  از او دعوت کردند  که یک دهه برای آنها منبر برود  او هم پذیرفت  و پول منبر را هم پیشاپیش گرفت . شب اول بعد از  برگزاری  نماز در مسجد  ده روی منبر رفت  و در اغاز  سخنش  به مردم گفت : آیا میدانید چه میخواهم بگویم؟ مستمعین گفتند :بلی، عالم گفت خوب شما که میدانید  پس من چه بگویم . همین را گفت و از منبر پایین آمد. شب دوم هم در اول منبرش پرسید: مردم آیا میدانید چه میخواهم بگویم ؟ اینبار مستمعین  گفتند :نه، عالم گفت : با  افرادی که نمی دانند من چه بگویم. این را گفت و ا زمنبر  پایین آمد . شب سوم  مستمعین قرار گذاشتند که یک دسته بگویند بلی و یک دسته بگویند نه.عالم که به منبر رفت  و همان سوالهای شبهای قبل را پرسید  و بخشی از مستمعین گفتند بلی و دسته ی دیگر گفتند  نه ، خطاب به  به مستمعین گفت : انهایی که میدانند به آنهایی که نمی دانند بگویند . این را گفت و از منبر پایین آمد  و شبانه ده را ترک کرد .

چند سال بعد  دوباره سر و کله  ی عالم  در ده پیدا شد . اهل ده  که از قضیه ی چند سال پیش خیلی  سوخته بودند دور عالم را گرفتند  و گفتند : حتما باید امشب در مسجد منبر بروی  و او هم قبول کرد  و بعد از برگزاری نماز به منبر رفت  و به مردم گفت : میدانید اگر اختیار شما در دست من بود  با شما چه میکردم ؟ مردم متحیر سر به گریبان برده  و به فکر فرو رفتند و به مرور کردن اعمال گذشته ی خود  پرداختند و به این فکر کردند که با اعمال خود مستحق چه  رفتاری هستند.چند نفر که هنوز سرشان بالا بود  و به منبر نگاه میکردند به او گفتند :با مه چه میکردی؟عالم سرش را پایین آورد  و روی دسته ی منبر گذاشت و چند دقیقه  ای به حال تفکر فرو رفت. آن چند نفر  باقیمانده  هم سرشان به گریبانشان فرو رفت و به فکر مشغول شدند  که  اقا با این اعمالمان با ما چه خواهد کرد ؟ منبری وقتی مطمئن شد همه سر به گریبان کرده  و به فکر در مورد خودشان و کرده هایشان  مشغول شده اند سر از دسته ی منبر برداشت  و گفت : اگر اختیار شما دست من بود  شما را در همین حالی که  الان قرار دارید  می گذاشتم  بمانید . این را گفت و از منبر پایین آمد در این منبر آخر خوب چیزی نصیب مستمعین شد . سر به گریبان  شدن و در مورد خود تفکر کردن  چیز بسیار ارزشمندی است.

خداوند در جواب تقاضای پیامبرکه فرمودند:حساب امت مرا به خودم وا گذارتا در مقابل امتهای  دیگر مفتضح  نشوند، فرمود: بلکه  طوری از آنها  حساب  میکشم که تو هم مطلع نشوی و  نزد شما هم  رسوا نشوند، و از آیه ی شریفه ی {اقراء کتابک  کفی نفسک الیوم علیک  حسیبا } خودت نامه ی عملت  را بخوان  که برای رسیدگی  به حسابت  خودت را کفایت  می کنی، استاده میشود که خداوند ستار و غفور، خودش هم نامه ی عمل مومن را قبول نمی کند و خودت را قبول دارد و برسی حساب را به خودت وا میگذارد .

(شیخ دولابی)